"ΑΥΛΑΙΑ" ΓΙΑ ΤΗΝ "ΠΟΛΙΤΙΚΗ 2000-2022",ΕΙΚΟΣΙ ΔΥΟ ΟΛΟΚΛΗΡΑ ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ..

"ΑΥΛΑΙΑ" ΓΙΑ ΤΗΝ "ΠΟΛΙΤΙΚΗ 2000-2022",ΕΙΚΟΣΙ ΔΥΟ ΟΛΟΚΛΗΡΑ ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ.. Η Εφημερίδα «ΠΟΛΙΤΙΚΗ 2000-2022» μετά από εικοσιδύο ολόκληρα χρόνια έκδοσης, ολοκλήρωσε τον κύκλο της. Το έτος 2023 δεν θα είναι πια εδώ αλλά εδώ(http://politikinewsaaa.blogspot.com) ως "Η Χρήσιμη Εφημερίδα!!. Ευχαριστούμε από καρδιάς όσους μας αγάπησαν, μας τίμησαν με την απίστευτη αναγνωσιμότητά της, μας εμπιστεύθηκαν και ακόμα το κάνουν έως σήμερα. Ευχαριστούμε όσους συνεργάστηκαν μαζί μας, όσους μας εμπιστεύθηκαν και μας στήριξαν. Με αληθινή, βαθύτατη εκτίμηση προς Ολους Σας… ΓΙΑΝΝΗΣ και ΜΑΡΙΑ ΒΑΒΟΥΡΑΝΑΚΗ

ΠΡΟΣΟΧΗ!! ΔΙΑΚΟΠΤΕΤΑΙ η λειτουργία του παρόντος Ιστολογίου

ΝΕΑ ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ: https://politikinewsaaa.blogspot.gr/

ATTENTION!!! NEW ADDRESS for politikinews:

https://politikinewsaaa.blogspot.gr/

ΣΗΜΕΡΙΝΕΣ ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ: ΠΡΟΣΟΧΗ!! ΔΙΑΚΟΠΤΕΤΑΙ η λειτουργία του παρόντος Ιστολογίου ΝΕΑ ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ: https://politikinewsaaa.blogspot.gr/ ATTENTION!!! NEW ADDRESS for politikinews:https://politikinewsaaa.blogspot.gr/
Απαγορεύεται η αναδημοσίευση, αναπαραγωγή, ολική, μερική ή περιληπτική ή κατά παράφραση ή διασκευή ή απόδοση του περιεχομένου του παρόντος διαδικτυακού τόπου σε ό,τι αφορά τα άρθρα της ΜΑΡΙΑΣ ΧΑΤΖΗΔΑΚΗ ΒΑΒΟΥΡΑΝΑΚΗ και του ΓΙΑΝΝΗ Γ. ΒΑΒΟΥΡΑΝΑΚΗ με οποιονδήποτε τρόπο, ηλεκτρονικό, μηχανικό, φωτοτυπικό ή άλλο, χωρίς την προηγούμενη γραπτή άδεια των Αρθρογράφων. Νόμος 2121/1993 - Νόμος 3057/2002, ο οποίος ενσωμάτωσε την οδηγία 2001/29 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και κανόνες Διεθνούς Δικαίου που ισχύουν στην Ελλάδα.
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΚΩΣΤΑΣ ΛΑΜΠΟΣ Δρ. Σχολής Οικονομικών Επιστημών του Freie Universitaet Berlin. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΚΩΣΤΑΣ ΛΑΜΠΟΣ Δρ. Σχολής Οικονομικών Επιστημών του Freie Universitaet Berlin. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Παρασκευή 17 Νοεμβρίου 2017

ΚΩΣΤΑΣ ΛΑΜΠΟΣ Δρ. Σχολής Οικονομικών Επιστημών του Freie Universitaet Berlin,άρθρο..

Για τον μύθο του ‘Εγώ’, της ‘εαυτοκτησίας’
και της ‘ιερότητας’ της ατομικής ιδιοκτησίας[1]

Γράφει ο Κώστας Λάμπος

«Είμαστε το στολίδι, η συνείδηση και το χαμόγελο και όχι οι αφελείς και ηλίθιοι ιδιοκτήτες-κατακτητές του αναρχοατελεύτητου και μεγαλοπρεπούς Σύμπαντος»
Satsok Sopmal[2]

Ο καπιταλισμός δεν είναι πετυχημένος. Δεν είναι ευφυής, δεν είναι όμορφος,
δεν είναι δίκαιος, δεν είναι ηθικός. Και δεν μας προσφέρει αυτά που υπόσχεται.
Με λίγα λόγια, τον αντιπαθούμε και αρχίζουμε να τον απεχθανόμαστε.
Τζον Μέιναρντ Κέινς[3]

«Όπως έχει αποδειχτεί, η βλάβη στους μετωπιαίους λοβούς του εγκεφάλου
συνεπάγεται τη διάβρωση της επινοητικότητας, το μειωμένο ενδιαφέρον
για το μέλλον, τον ελαττωμένο αυτοέλεγχο, την αναισθησία και την
εμμονική προσκόλληση σε ατελέσφορα μονοπάτια»
Γιώργος Παξινός[4]

Ο Αριστοτέλης, πρώτος αυτός, υποστήριξε και ο Κάρολος Δαρβίνος τον επιβεβαίωσε στο ακέραιο, ότι όλες, χωρίς εξαίρεση, οι μορφές ζωής έχουν κοινή ρίζα, αλλά για λόγους επιβίωσης διαφοροποιούνται στην διαδρομή της εξέλιξής τους με αποτέλεσμα μια τεράστια βιοποικιλότητα από άπειρα ήδη χλωρίδας και πανίδας. Η σύγχρονη επιστήμη της αστροφυσικής, της χημείας και της μοριακής βιολογίας επιβεβαιώνουν την διδασκαλία του Ιπποκράτη, ότι το ανθρώπινο σώμα αποτελείται από όλα σχεδόν τα στοιχεία του Σύμπαντος, ότι δηλαδή είμαστε αστρόσκονη, μέρος του Σύμπαντος. Η ανακάλυψη της διπλής έλικας της ζωής, του DNA, σφράγισε αυτή την άποψη ως τελεσίδικα επαληθευμένη γνώση, διαπιστώνοντας ότι όλες, που αριθμούνται σε δισεκατομμύρια, οι μορφές ζωής έχουν κατά ένα πολύ μεγάλο ποσοστό το ίδιοDNA και διαφέρουν ελάχιστα και μόνο κατά το υπόλοιπο, πράγμα που αποδεικνύει ότι όλες οι μορφές ζωής που τυχαία ξεκίνησαν, αλλά σε συγκεκριμένες ευνοϊκές συνθήκες και διαδικασίες-λειτουργίες της ύλης και της ενέργειας από την αβιογένεση και ολοκληρώθηκαν βιογενετικά, αποτελούν το Όλον, το Εμείς των πολλών μορφών, των άπειρων οργανικών-ζωντανών Εγώ. Τούτων δεδομένων είναι απόλυτα αδύνατο να ισχυριστεί κανείς ότι μπορεί να υπάρξει ανθρώπινο Όν, ως Εγώ ανεξάρτητο, έξω και πέρα από κάποιο ανθρώπινο Όλον, το Όλον Εμείς. Ακόμα κι αν δεχτούμε, ως υπόθεση τάχα επιστημονικής φαντασίας, ότι οι άνθρωποι φύτρωσαν ανεξάρτητα ο ένας από τον άλλον σαν τα μανιτάρια την Άνοιξη, ή ακόμα και ως υπόθεση της διεστραμμένης φαντασίας των σκοταδιστικών ιερατείων και των λεγόμενων ‘δημιουργιστών’, ότι αποτελούν ‘πλάσματα’ κάποιου ‘θεού’, είναι αδύνατο να χρεώσουμε στα νήπια, που χωρίς κάποια Εμείς είναι καταδικασμένα σε πρόωρο θάνατο, ότι επιλέγουν να στραφούν, ως νοσηρά Εγώ, ενάντια στους γονείς τους και στην κοινωνία που της οφείλουν τη ζωή, την επιβίωση και την φροντίδα που απολαμβάνουν ως μέλη συγκεκριμένων Εμείς, χωρίς να διερωτηθούμε για τις προθέσεις και την ποιότητα όσων κρύβουν τον μισανθρωπισμό τους και την αγυρτεία τους με το ‘πρόσωπο’ κάποιου ανύπαρκτου ‘θεού’ που τον έπλασαν, φετιχοποιώντας τον εαυτό τους, σαν τα μούτρα τους και ως εργαλείο της απληστίας και της εξουσίας τους.

Παρασκευή 27 Οκτωβρίου 2017

κ. ΚΩΣΤΑ ΛΑΜΠΟΥ,Δρ. Σχολής Οικονομικών Επιστημών του Freie Universitaet Berlin,άρθρο..

Άτομο, ατομική ιδιοκτησία και ο μύθος περί ελευθερίας και ασφάλειας[1]

Γράφει ο Κώστας Λάμπος


Το γεγονός της ατομικής ιδιοκτησίας σε παγώνει για πάντα
στο «Εγώ» και σε διώχνει για πάντα από το «Εμείς».
Τζον Στάινμπεκ[2]

Αν είμαι ό,τι έχω και αν ό,τι έχω έχει χαθεί,
τότε ποιος είμαι;
Έριχ Φρομ[3]

Η ιδιοκτησία σκλαβώνει. Ανήκεις
σε ό,τι σου ανήκει.
Νίκος Δήμου[4]

Με τον όρο ατομική θεωρία στη Φυσική, οι θεμελιωτές της Λεύκιππος και Δημόκριτος, στην προσπάθειά τους να εξηγήσουν τη λειτουργία της Φύσης και του κόσμου, υποστήριξαν πως η ύλη, άρα και ο κόσμος, συγκροτείται από άπειρο πλήθος στοιχειωδών αδιάσπαστων, άτμητων σωματιδίων. Έκτοτε αυτή η θεωρία επιβεβαιώνεται απόλυτα, εμπλουτίζεται συνεχώς και συμπληρώνεται από τη σύγχρονη επιστήμη. Ας κρατήσουμε μόνο δύο έννοιες, ότι ο κόσμος αποτελείται από άτομα και ότι τα άτομα δεν επιδέχονται περαιτέρω τομή και αλλοίωση της οντότητάς τους, διευκρινίζοντας ότι η «σχάση, η διάσπαση του ατόμου» δεν είναι τομή σε μικρότερα άτομα, αλλά βίαιη μετατροπή της ύλης σε ενέργεια.
Ο Αριστοτέλης, όπως είναι γνωστό, υποστήριζε ότι «το Όλον είναι πρότερο από τα μέρη», που σημαίνει ότι το τετράποδο ζώον έγινε δίποδο και σκεπτόμενος άνθρωπος μέσα στην αγέλη, στη συλλογικότητα που συσσώρευε εμπειρίες γενεών, Γνώση και φαντασία, με τις οποίες εξελίχθηκε σταδιακά σε ομάδα-κοινότητα, σε κοινωνία και δεν συνέβη το αντίστροφο, δηλαδή ότι το ζώον έγινε από μόνο του άνθρωπος και στη συνέχεια αυτό συγκρότησε την κοινότητα. Οι συνήγοροι της ατομικής θεωρίας στην κοινωνία παραγνωρίζουν αυτή την πραγματικότητα και εντελώς αυθαίρετα υποστηρίζουν ότι το άτομο, δηλαδή ο άνθρωπος, προηγείται της κοινωνίας και συνεπώς είναι τάχα μοναδικός[5], ανεξάρτητος από τον κόσμο του, δηλαδή από την κοινωνία του, και ότι η απόκτηση ατομικής ιδιοκτησίας αποτελεί θεμελιακό, φυσικό και ιερό δικαίωμα του ατόμου, γιατί τάχα η ατομική ιδιοκτησία προσφέρει στον κάτοχό της ασφάλεια και ελευθερία. Με τέτοια παραμύθια συνεπικουρούμενα από την όποια θρησκευτική πανούκλα καταφέρνουν να αποκόπτουν το άτομο από την κοινωνία, από το Εμείς του, δηλαδή, από τον φυσικό του χώρο που του προσφέρει ασφάλεια και ελευθερία ως εγνωσμένη αναγκαιότητα και να μετατρέπουν κάποιους λίγους σε ασύδοτους λύκους και τους πολλούς σε σφαχτάρια πρόβατα.
Η πραγματικότητα όμως φαίνεται να είναι πολύ διαφορετική, γιατί το κοινωνικό, όπως και το φυσικό, άτομο οφείλει την ύπαρξή του στον κόσμο του, δηλαδή σε ένα πλήθος οργανωμένων ατόμων, σε κάποιο Εμείς, από το οποίο αντλούν το Εγώ τους. Η ολιστική κοινωνιολογική προσέγγιση «δεν θεωρεί κατά κανένα τρόπο ότι οι κοινωνικές ολότητες σύγκεινται από τα επιμέρους άτομα, αλλά αντίθετα κατανοεί το άτομο ως μέλος του κοινωνικού συνόλου. Δεν υπάρχουν απομονωμένα, συγκεντρωμένα στον εαυτό τους άτομα που συνέρχονται σε κοινωνία με σύμβαση την πραγμάτωση των ατομικών τους σκοπών, αλλά “συναρθρώνεται” το σύνολο του συλλογικού όντος και τα χωριστά άτομα αντλούν μόνο από αυτό την υπόστασή τους. […] Θεωρίες περί φυσικού δικαίου και “κοινωνικού συμβολαίου” αποτελούν παραδείγματα ατομιστικού τρόπου σκέψης»[6]. Και ενώ το «φυσικό άτομο» δεν διεκδικεί να αποκοπεί από τον κόσμο του και πολύ περισσότερο δεν διεκδικεί να αποσπάσει τμήμα του κόσμου του και να το καταστήσει «προσωπική» του ιδιοκτησία, οι θεωρητικοί του «κοινωνικού άτμητου ατόμου» αυθαιρετούν υποστηρίζοντας ότι το υποτιθέμενο άτομό τους, ο άνθρωπος, μπορεί να αποσπά από την κοινωνία του και να καθιστά ατομική του ιδιοκτησία όσα άλλα άτομα μαζί με όσο μεγαλύτερο τμήμα της Φύσης μπορεί, για να νιώσει ασφάλεια και ελευθερία. Το γεγονός ότι τα υπόλοιπα άτομα χάνουν με αυτόν τον τρόπο την ασφάλεια, την ελευθερία αλλά και την κοινωνική και ατομική τους υπόσταση φαίνεται να μην ενδιαφέρει τους κατασκευαστές αυτής της ψευτοθεωρίας.

Παρασκευή 13 Οκτωβρίου 2017

κ. ΚΩΣΤΑ ΛΑΜΠΟΥ,Δρ. Σχολής Οικονομικών Επιστημών του Freie Universitaet Berlin,άρθρο

Η παρακμή του Κεφαλαίου
και οι επικίνδυνες αυταπάτες της Εργασίας

Γράφει ο Κώστας Λάμπος

Όσοι αντιμετωπίζουν τις παρακμιακές εξελίξεις σε τοπικό, εθνικό και οικουμενικό επίπεδο ως πολίτες και όχι ως ‘ποίμνια’ θρησκευτικών αγυρτών και ως οπαδοί εξουσιομανών τυχοδιωκτών, διερωτώνται για το κατά πόσον οι τοπικές κοινωνίες, τα έθνη και η ανθρωπότητα συνολικά αποτελούνται από λογικά όντα που θέλουν να επιβιώσουν, να ευτυχίσουν και να συνεχίσουν να δημιουργούν την ιστορία τους ως συλλογικότητες, ως επιμέρους και ως το Όλον Εμείς. Η εκατομμυριόχρονη, αργόσυρτη και βασανιστική εξέλιξη της, για όλες τις μορφές της, κοινόριζης ζωής, όπως μας δίδαξαν ο Αριστοτέλης και ο Δαρβίνος, από την αμοιβάδα μέχρι τον άνθρωπο, υπάκουε πάντα στον νόμο της επιβίωσης μέσω της διαφοροποίησης των ειδών. Στο επίπεδο μάλιστα της ανθρώπινης κοινωνίας η ζωή επεδίωκε σταθερά και ανυποχώρητα, στα πλαίσια πάντα της αρμονικής σχέσης μεταξύ ανθρώπινης κοινωνίας και γήινης βιόσφαιρας, κάτι ξεχωριστό και αντάξιό της, όπως την κοινωνική ισότητα, την δημοκρατική και την ειρηνική συμβίωση όλων των ανθρώπων και όλων των λαών.
Αυτή η πορεία λοξοδρόμησε από τη στιγμή που κάποιοι αποφάσισαν να διαχωρίσουν βίαια τη θέση τους από την υπόλοιπη κοινωνία ιδιωτικοποιώντας με τη μορφή της ατομικής ιδιοκτησίας[1] ένα όλο και μεγαλύτερο μέρος της κοινής βιόσφαιρας, της κοινής προίκας της ανθρωπότητας, αφήνοντας τους πολλούς εκτεθειμένους στις στερήσεις και στις αυθαιρεσίες των σκοταδιστικών και εξουσιαστικών ιερατείων. Από τότε και μέχρι σήμερα οι επιμέρους κοινωνίες και η ανθρωπότητα συνολικά πορεύονται με τεράστιες δυσκολίες προς τον έναν και μοναδικό στρατηγικό στόχο τους, την κοινωνική ισότητα, διασπασμένες σε εξουσιαστές-σφετεριστές του κοινού πλούτου και σε εξουσιαζόμενους που στερούνται τα χρειώδη για μια φυσιολογική σωματική, πνευματική και κοινωνική ανάπτυξη. Παρ’ όλα αυτά οι διαχρονικές δυνάμεις της Εργασίας, της Επιστήμης και του Πολιτισμού κατάφεραν, κόντρα στα εμπόδια των εκάστοτε εξουσιαστών, να οδηγήσουν τις εξελίξεις στο σημείο που ο Αριστοτέλης οραματίζονταν, όπου τα εργαλεία θα λειτουργούν (αυτόματα) όπως τα αγάλματα του Δαιδάλου[2] και οι τρίποδες του Ηφαίστου[3] και οι σαΐτες θα υφαίνουν μόνες τους και μόνες τους θα παίζουν και οι χορδές της κιθάρας, για να μην υπάρχει η ανάγκη κάποιοι, οι λίγοι, οι εξουσιαστές να είναι αφεντικά και οι πολλοί, οι εξουσιαζόμενοι, να είναι δούλοι[4].
Στις μέρες μας, στον 21ο αιώνα, οι επιστήμες και η τεχνολογία έχουν κάνει πραγματικότητα το όραμα του Αριστοτέλη με την αυτοματοποίηση της παραγωγής, και σύμφωνα με τις σχετικές επιστήμες όλοι οι άνθρωποι θα μπορούσαν να είναι κοινωνικά ίσοι κι ελεύθεροι και να ευτυχούν εργαζόμενοι δημιουργικά και αλληλέγγυα μία (1) ώρα την ημέρα, ή μία (1) μέρα οκτάωρης εργασίας την εβδομάδα, ή τέσσερις (4) μέρες τον μήνα, υπό τον όρο ότι η οικονομική δραστηριότητα της κοινωνίας θα περιορίζονταν στην ικανοποίηση ανθρώπινων και κοινωνικών και όχι εξουσιαστικών αναγκών. Αντ’ αυτού όμως, και επειδή η οικονομική δραστηριότητα της κοινωνίας είναι άμεσα ή έμμεσα βίαια προσανατολισμένη στην εξυπηρέτηση των αναγκών των ιδιοκτητών των μέσων παραγωγής και της εκάστοτε εξουσίας και όχι της κοινωνίας, παρατηρούμε ότι ένα μεγάλο μέρος των δυνάμεων της Εργασίας, της Επιστήμης και του Πολιτισμού απομακρύνεται από την παραγωγική δραστηριότητα και σπρώχνεται στην ανεργία χωρίς κανένα εισόδημα. Ένα άλλο μέρος τους οδηγείται βίαια και ταπεινωτικά στον ξεριζωμό και στη μετανάστευση ενώ το υπόλοιπο μέρος τους αναγκάζεται να δουλεύει διπλάσιο χρόνο με μισό μεροκάματο και σε συνθήκες εξαθλίωσης. Αυτό το φαινόμενο οξύνεται στις συνθήκες της καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης[5] και παίρνει τις διαστάσεις της απάνθρωπης και καταστροφικής καπιταλιστικής βαρβαρότητας και της επικίνδυνης αυταπάτης των εργαζόμενων πως για τη σωτηρία τους θα φροντίσει κάποιος θεός, μεσσίας, προφήτης, αρχηγός ή κάποιος εξουσιομανής πολιτικός του σωλήνα.

Δευτέρα 18 Σεπτεμβρίου 2017

κ. ΚΩΣΤΑ ΛΑΜΠΟΥ Δρ. Σχολής Οικονομικών Επιστημών του Freie Universitaet Berlin, άρθρο:Η ‘Παγίδα του Σόλωνα’, η Σεισάχθεια και η γέννηση της ατομικής ιδιοκτησίας

Η ‘Παγίδα του Σόλωνα’, η Σεισάχθεια και η γέννηση της ατομικής ιδιοκτησίας[1]

Γράφει ο Κώστας Λάμπος


Το ανθρώπινο είδος κατάφερε, στην εκατομμυριόχρονη βασανιστική πορεία του, να επιβιώσει και να δημιουργήσει τον πολιτισμό του Εμείς, της αλληλεγγύης και της ισοκατανομής χάρη στην αντιμετώπιση της Φύσης και ιδιαίτερα του εδάφους ως ελεύθερο-κοινό αγαθό, ενώ από την σχετικά πρόσφατη βίαιη καθιέρωση της ατομικής ιδιοκτησίας πάνω σε ανθρώπους, στο έδαφος και στα μέσα παραγωγής οδηγήθηκε στον ‘πολιτισμό’ του νοσηρού Εγώ, του ανταγωνισμού μέχρι θανάτου του αντιπάλου και συνεπώς της κοινωνικής ανισότητας με αποκορύφωμα την καπιταλιστική βαρβαρότητα η οποία το απειλεί με νέες και χειρότερες μορφές δουλείας και με εξαφάνιση.

*
Πρωτοπόρος αρχιτέκτονας της ιστορικής καμπής της ανθρωπότητας από την κοινοκτημοσύνη στον «πολιτισμό της ατομικής ιδιοκτησίας» θεωρείται, σύμφωνα με τον Πλούταρχο[2] και άλλες ιστορικές πηγές,[3] ο Θησέας,[4] ο οποίος απελευθέρωσε την Αθήνα, που ήταν «φόρου υποτελής» στην Κρήτη, γύρω στο 1000 π.χ., γεγονός που αποδόθηκε συμβολικά με το μύθο του Θησέα που σκότωσε τον Μινώταυρο.[5] Για την ενίσχυση της άμυνας και την αποτροπή κάποιας νέας υποδούλωσης, ο Θησέας κατάφερε να συνενώσει τα μικρά γένη και τις πολλές μικρές πόλεις της Αττικής «στας Αθήνας», σε μια ενιαία κοινωνία, η οποία στην πορεία μετεξελίχθηκε στην ενιαία Αθηναϊκή Δημοκρατική Πολιτεία. Αυτή η κίνηση ενοποίησης των γενών σε ενιαία κοινωνία ταξικής διαστρωμάτωσης εκφράστηκε ως κεντρική εξουσία που θεωρήθηκε αναγκαία για την ίδια την επιβίωση των γενών που κατοικούσαν στο λεκανοπέδιο της Αττικής και ήταν εκτεθειμένα σε διαρκείς εχθρικές επιθέσεις άλλων γενών από διάφορες κοντινές και μακρινές περιοχές. Η νέα δυναμική κοινωνική αναδιάταξη προκάλεσε τη σταδιακή διάλυση του συστήματος των γενών και είχε ως επακόλουθο τη σταδιακή υποχώρηση του εθιμικού δικαίου της κοινοκτημοσύνης και την αντικατάστασή του από νέους πολιτικούς νομικούς θεσμούς. Έτσι, οι σχέσεις ιδιοκτησίας πάνω στη γη μετεξελίσσονται από κοινοκτησία του γένους σε κρατική ιδιοκτησία στην αρχαία Σπάρτη και σε ένα είδος δημοτικής ιδιοκτησίας στην αρχαία Αθήνα. Όσο όμως η κεντρική εξουσία απομακρυνόταν από την κοινωνία, ως ξεχωριστό και επικυρίαρχο όργανο που νομοθετούσε και συγκροτούσε όργανα επιβολής και καταστολής, τόσο έκανε την εμφάνισή της η τάση για το βίαιο κομμάτιασμα της κοινόκτητης γης σε αμφισβητούμενες ατομικές ιδιοκτησίες.

Παρασκευή 1 Σεπτεμβρίου 2017

κ. ΚΩΣΤΑ ΛΑΜΠΟΥ(Δρ. Σχολής Οικονομικών Επιστημών του Freie Universitaet Berlin) ΑΡΘΡΟ:Η ατομική ιδιοκτησία ως μήτρα παγκόσμιας συνωμοσίας με στόχο τη φασιστική Νέα Τάξη Πραγμάτων


*Η ατομική ιδιοκτησία ως μήτρα παγκόσμιας συνωμοσίας με στόχο τη φασιστική Νέα Τάξη Πραγμάτων[1]

Γράφει ο Κώστας Λάμπος

claslessdemocracy@gmail.com,

http://classlessdemocracy.blogspot.gr/2017/08/blog-post.html,

Χωρίς ατομική ιδιοκτησία δεν θα ’χαμε ανισότητα, πείνα και πολέμους, θεούς, βία, νόμους, υποθηκοφυλακεία, δικαστήρια, στρατούς και αστυνομίες.

Η τρέχουσα οικονομική κρίση του καπιταλισμού δεν είναι καινούργιακι ας αποτελεί έκφραση της νεοφιλελεύθερης καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης. Δεν είναι μόνο κρίση που αποσκοπεί στη μονοπολική αναδιάρθρωση της παγκόσμιας καπιταλιστικής οικονομίας, αλλά, για να επιτύχει αυτό το σκοπό, λειτουργεί και ως πνευματική κρίση που αποδομεί τον τρόπο ορθολογικής σκέψης και αποσκοπεί στο να «ωριμάσει», διά της υπονόμευσης της γλώσσας και της σκέψης, της παραπληροφόρησης και του αποπροσανατολισμού, την ανθρωπότητα να δεχτεί τη Νέα Τάξη Πραγμάτων. Δεν είναι ούτε η τελευταία κρίση, κι ας είναι ο τελευταίος κρίκος μιας ατέλειωτης σειράς κρίσεων του κεφαλαίου που προσπαθεί να αναγεννηθεί μέσα από τις στάχτες του με κάποια καινούργια μορφή που θα του δίνει παράταση ζωής, έστω κι αν αυτό σημαίνει όξυνση της φτώχειας και της καταστροφικής επίδρασής του πάνω στη Φύση και στην κοινωνία, με την αποκρουστική μορφή της καπιταλιστικής βαρβαρότητας και της «παγκόσμιας διακυβέρνησης».

Σάββατο 6 Μαΐου 2017

κ. ΚΩΣΤΑ ΛΑΜΠΟΥ, άρθρο...



Περί εποικοδομήματος, οικοδομήματος και θεμελίων
Γράφει ο Κώστας Λάμπος

Όπως η αρχιτεκτονική των κτιρίων, που αποτελεί την συνισταμένη όλων των παραμέτρων που συνδυασμένα καθορίζουν την στατική αντοχή και πλοκή των υλικών μερών τους, την πλαστικότητα και λειτουργικότητα του χώρου αλλά και την δυναμική της φόρμας στη διάσταση του χρόνου σε όλα τα ορατά και αόρατα επίπεδα, οριοθετείται βασικά από τα θεμέλιά τους, έτσι και η αρχιτεκτονική των κοινωνικών συστημάτων προσδιορίζεται από τους θεμελιακούς θεσμούς τους που ορίζουν τη σχέση της εργαζόμενης κοινωνίας με τα μέσα παραγωγής και με το προϊόν της παραγωγής, δηλαδή με την παραγωγική βάση και τον πλούτο της κοινωνίας τους.
Όπως η αρχιτεκτονική των κτιρίων εξελίσσεται με το πέρασμα του χρόνου, αλλάζοντας υλικά, εποικοδόμημα, οικοδόμημα και θεμελίωση, έτσι και τα κοινωνικά συστήματα οφείλουν να εξελίσσονται και να προσαρμόζονται στα καινούργια δεδομένα με σκοπό να ικανοποιήσουν καινούργιες ανάγκες αξιοποιώντας καινούργιες δυνατότητες.
Αυτή η αέναη κίνηση των πραγμάτων διαμορφώνει την ζωντανή κοινωνική πραγματικότητα, η οποία όμως όσον αφορά στην εξέλιξη των ανθρώπινων κοινωνιών αγνοείται από τους πολλούς, συχνά μάλιστα και από καλοπροαίρετους αναλυτές, και στραγγαλίζεται από εκείνους που ταυτίζονται με έναν συγκεκριμένο τύπο κοινωνικής οργάνωσης και εμποδίζουν, για λόγους ιδιωτικού συμφέροντος, την μετεξέλιξή των κοινωνιών τους περιορίζοντας τις αναγκαίες αλλαγές στο λεγόμενο εποικοδόμημα, γνωστό και ως ‘πολιτικό σύστημα’ και στην διακοσμητική μεταρρύθμιση των εσωτερικών χώρων, χωρίς να αλλάζουν το οικοδόμημα, τη θεμελίωσή του και φυσικά την αντικοινωνική λειτουργικότητά του.

Τρίτη 2 Μαΐου 2017

κ. ΚΩΣΤΑ ΛΑΜΠΟΥ,άρθρο:Περί εποικοδομήματος, οικοδομήματος και θεμελίων



Περί εποικοδομήματος, οικοδομήματος και θεμελίων
(Για τον μύθο του ‘πολιτικού συστήματος’)
Γράφει ο Κώστας Λάμπος

Όπως η αρχιτεκτονική των κτιρίων, που αποτελεί την συνισταμένη όλων των παραμέτρων που συνδυασμένα καθορίζουν την στατική αντοχή και πλοκή των υλικών μερών τους, την πλαστικότητα και λειτουργικότητα του χώρου αλλά και την δυναμική της φόρμας στη διάσταση του χρόνου σε όλα τα ορατά και αόρατα επίπεδα, οριοθετείται βασικά από τα θεμέλιά τους, έτσι και η αρχιτεκτονική των κοινωνικών συστημάτων προσδιορίζεται από τους θεμελιακούς θεσμούς τους που ορίζουν τη σχέση της εργαζόμενης κοινωνίας με τα μέσα παραγωγής και με το προϊόν της παραγωγής, δηλαδή με την παραγωγική βάση και τον πλούτο της κοινωνίας τους.
Όπως η αρχιτεκτονική των κτιρίων εξελίσσεται με το πέρασμα του χρόνου, αλλάζοντας υλικά, εποικοδόμημα, οικοδόμημα και θεμελίωση, έτσι και τα κοινωνικά συστήματα οφείλουν να εξελίσσονται και να προσαρμόζονται στα καινούργια δεδομένα με σκοπό να ικανοποιήσουν καινούργιες ανάγκες αξιοποιώντας καινούργιες δυνατότητες.
Αυτή η αέναη κίνηση των πραγμάτων διαμορφώνει την ζωντανή κοινωνική πραγματικότητα, η οποία όμως όσον αφορά στην εξέλιξη των ανθρώπινων κοινωνιών αγνοείται από τους πολλούς, συχνά μάλιστα και από καλοπροαίρετους αναλυτές, και στραγγαλίζεται από εκείνους που ταυτίζονται με έναν συγκεκριμένο τύπο κοινωνικής οργάνωσης και εμποδίζουν, για λόγους ιδιωτικού συμφέροντος, την μετεξέλιξή των κοινωνιών τους περιορίζοντας τις αναγκαίες αλλαγές στο λεγόμενο εποικοδόμημα, γνωστό και ως ‘πολιτικό σύστημα’ και στην διακοσμητική μεταρρύθμιση των εσωτερικών χώρων, χωρίς να αλλάζουν το οικοδόμημα, τη θεμελίωσή του και φυσικά την αντικοινωνική λειτουργικότητά του.
Ζούμε σε ένα κοινωνικό σύστημα που είναι θεμελιωμένο πάνω στην ατομική ιδιοκτησία[1], στο σύστημα του καπιταλισμού που παρακμάζει και αδυνατεί να ανταποκριθεί στις ανάγκες των σύγχρονων κοινωνιών[2], επειδή:

Τετάρτη 19 Απριλίου 2017

ΚΩΣΤΑΣ ΛΑΜΠΟΣ Δρ. Σχολής Οικονομικών Επιστημών του Freie Universitaet Berlin: "Η Γέννηση και ο θάνατος της ατομικής ιδιοκτησίας"


Οι εκδόσεις ΚΟΥΚΚΙΔΑ παρουσιάζουν το νέο βιβλίο του Κώστα Λάμπου

"Η Γέννηση και ο θάνατος της ατομικής ιδιοκτησίας"
(Η ατομική ιδιοκτησία ως μήτρα βίας, εξουσίας,
ανισότητας, εγκληματικότητας, σκοταδισμού και ανηθικότητας)

Υπάρχουν λέξεις τοξικές και βιασμένες, έννοιες ταμπού, γλώσσες ευνουχισμένες που δεσμεύουν τον Νου και κοιμίζουν συνειδήσεις, για να υποτάξουν το υποκείμενο της ιστορίας και δημιουργό του πολιτισμού, τον εργαζόμενο άνθρωπο και να τον μετατρέψουν σε αντικείμενο των βιαστών της ιστορίας που την γράφουν οι εξουσιαστές, που κατά τον πατριάρχη του μανιακού καπιταλισμού, τον Ρότσιλντ, υποτίθεται ότι «εκτελούν το έργο του θεού», φυσικά για λογαριασμό τους. Λέξεις, έννοιες και γλώσσες που μας εντάσσουν σε προκατασκευασμένα σχήματα σκέψης, μύθους, ιδεολογήματα και συστήματα συμφερόντων που καταστρέφουν τη φαντασία, την περιέργεια, την αμφισβήτηση και την έρευνα για τη σχέση του Εγώ με το Εμείς, της κοινωνίας με τα μέλη της, της ανθρωπότητας με τη Βιόσφαιρα και το Σύμπαν. Σχήματα και συστήματα κλισέ για τον ευνουχισμό της σκέψης για τον στραγγαλισμό της αυτοπεποίθησης, του αυτοσεβασμού και της αξιοπρέπειάς μας, με σκοπό να μας καταστήσουν μοιρολάτρες, δούλους υποτιθέμενων θεών, για να μην κατανοούμε ότι με αυτόν τον τρόπο γινόμαστε δούλοι συνανθρώπων μας που πρόδωσαν την ανθρωποσύνη, την ανθρωπία τους και την κοινωνία που τους γέννησε, τους ανέθρεψε και τους φρόντισε.
Τέτοιες έννοιες, όπως λ. χ. τα κατηγορήματα: ‘οι νόμοι είναι δίκαιοι’, ‘οφείλουμε υπακοή στους νόμους’ ‘η ατομική ιδιοκτησία είναι ιερή’, ‘η ατομική ιδιοκτησία είναι φυσικό δικαίωμα’, η ατομική ιδιοκτησία είναι πηγή ασφάλειας και ελευθερίας’, ‘είμαστε όλοι ίσοι ενώπιον του θεού και των νόμων’ ‘ο θεός είναι ο δημιουργός μας’, ‘ο θεός είναι δίκαιος’, ‘ο θεός είναι μεγάλος’, η ‘αντιπροσωπευτική δημοκρατία είναι λαϊκή εξουσία’ ‘ο λαός είναι κυρίαρχος’, ‘πίστευε και μη ερεύνα’ και πολλά άλλα, τα οποία έχουν καταχρηστικά, εξαιτίας της άγνοιας, της βίας, της εξαπάτησης και της ‘εξ’ αποκαλύψεως αλήθειας’, καταγραφεί στη συνείδησή μας ως ‘αξιωματικές αλήθειες’ και ως ‘ηθικές αξίες’ ρυθμιστές της ζωής μας.

Τρίτη 11 Απριλίου 2017

κ. ΚΩΣΤΑΣ ΛΑΜΠΟΣ Δρ. Σχολής Οικονομικών Επιστημών του Freie Universitaet Berlin:νέο βιβλίο

Οι εκδόσεις ΚΟΥΚΚΙΔΑ παρουσιάζουν το νέο βιβλίο του Κώστα Λάμπου

Η Γέννηση
και ο θάνατος
της ατομικής ιδιοκτησίας
(Η ατομική ιδιοκτησία ως μήτρα βίας, εξουσίας,
ανισότητας, εγκληματικότητας, σκοταδισμού και ανηθικότητας)





Υπάρχουν λέξεις τοξικές και βιασμένες, έννοιες ταμπού, γλώσσες ευνουχισμένες που δεσμεύουν τον Νου και κοιμίζουν συνειδήσεις, για να υποτάξουν το υποκείμενο της ιστορίας και δημιουργό του πολιτισμού, τον εργαζόμενο άνθρωπο και να τον μετατρέψουν σε αντικείμενο των βιαστών της ιστορίας που την γράφουν οι εξουσιαστές, που κατά τον πατριάρχη του μανιακού καπιταλισμού, τον Ρότσιλντ, υποτίθεται ότι «εκτελούν το έργο του θεού», φυσικά για λογαριασμό τους. Λέξεις, έννοιες και γλώσσες που μας εντάσσουν σε προκατασκευασμένα σχήματα σκέψης, μύθους, ιδεολογήματα και συστήματα συμφερόντων που καταστρέφουν τη φαντασία, την περιέργεια, την αμφισβήτηση και την έρευνα για τη σχέση του Εγώ με το Εμείς, της κοινωνίας με τα μέλη της, της ανθρωπότητας με τη Βιόσφαιρα και το Σύμπαν. Σχήματα και συστήματα κλισέ για τον ευνουχισμό της σκέψης για τον στραγγαλισμό της αυτοπεποίθησης, του αυτοσεβασμού και της αξιοπρέπειάς μας, με σκοπό να μας καταστήσουν μοιρολάτρες, δούλους υποτιθέμενων θεών, για να μην κατανοούμε ότι με αυτόν τον τρόπο γινόμαστε δούλοι συνανθρώπων μας που πρόδωσαν την ανθρωποσύνη, την ανθρωπία τους και την κοινωνία που τους γέννησε, τους ανέθρεψε και τους φρόντισε.

Παρασκευή 24 Μαρτίου 2017

κ. ΚΩΣΤΑ ΛΑΜΠΟΥ,Δρ. Σχολής Οικονομικών Επιστημών του Freie Universitaet Berlin,άρθρο

Οι θρησκείες ως εργαλεία του εξουσιαστικού ιερατείου*
(Αναγκαία διευκρίνιση προς αδικαιολόγητα σκανδαλιζομένους)

Απαντά ο συγγραφέας Κώστας Λάμπος


Είναι γνωστό ότι η άγνοια και στη συνέχεια ο εξουσιαστικός Φόβος, που ασκούν πάνω στον άνθρωπο και στις κοινωνίες τα εκάστοτε θρησκευτικά και τα εξουσιαστικά ιερατεία, μετασχηματίζουν τις όποιες μεταφυσικές ανησυχίες ανάλογα με το πνευματικό επίπεδο των εποχών σε θεούς που αλλάζουν πρόσωπα και ιδιότητες, σε δόγματα και διάφορες οργανωμένες θρησκείες, ανάλογα με τον χρόνο, τον τόπο, τον σκοπό και τη μορφή της εκάστοτε εξουσίας. Γνωστό είναι επίσης ότι όπως η εκάστοτε εξουσία, έτσι και η εκάστοτε θρησκεία διαιρεί τις κοινωνίες και τους λαούς σε πιστούς και απίστους και τους ρίχνει σε έναν ανειρήνευτο αγώνα της επικράτησης της μιας εξουσίας-θρησκείας ενάντια στις άλλες. Το αποτέλεσμα αυτής της πραγματικότητας είναι η σημερινή κατάσταση, η καπιταλιστική βαρβαρότητα, η οποία εμφανίζεται ως σύγκρουση θρησκειών ή ακόμα και πολιτισμών, ενώ στην πραγματικότητα πρόκειται για σύγκρουση εξουσιών, ιδιωτικών και κρατικών συμφερόντων, δηλαδή κεφαλαίων που κρύβονται πίσω από διαφορετικούς θεούς, θρησκείες, προφήτες και θρησκευτικούς ηγέτες, παραπλανώντας τους καλόπιστους και καλοπροαίρετους απλούς ανθρώπους και την εργαζόμενη ανθρωπότητα.
Βέβαια, η ‘μετά λόγου Γνώσεως’, και όχι από άγνοια και φόβο, πίστη, ή μη-πίστη του καθενός είναι ένα αναφαίρετο δικαίωμά του, φτάνει αυτή να μην τον καθιστά αντικείμενο οργανωμένης πνευματικής, κοινωνικής, οικονομικής και πολιτικής εκμετάλλευσης, όπως συμβαίνει με όλες τις θρησκείες και τις εξουσίες που κρύβονται πίσω τους, πράγμα που οι άδολα και ανυστερόβουλα θρησκευόμενοι θα έπρεπε να το καταδικάζουν, αλλά αντ’ αυτού και προφανώς από δημοσιοϋπαλληλικό καθήκον, συνεργούν σ’ αυτό το έγκλημα.
Σεβαστές οι απόψεις του, ιερέα Δημητρίου Ν. Θεοδωροπούλου, αλλά, δεν είναι δικές του, αλλά δανικές από αμφισβητούμενης αντικειμενικότητας εκκλησιαστικά-θρησκευτικά κείμενα, και επιπλέον τα όσα ισχυρίζεται δεν έχουν καμιά σχέση με την πραγματικότητα, γιατί κανένας θεός δεν ανακαλύφθηκε ποτέ και από κανέναν σοβαρό επιστήμονα, εκτός από μερικούς αμαθείς και καλοβολεμένους κοντά στην εξουσία ψευδοεπιστήμονες και γι αυτό εφευρέθηκε το παραμύθι της αποκάλυψης του θεού, υποτίθεται από τον ‘Ιησού Χριστό’, η ύπαρξη του οποίου, όμως, δεν επιβεβαιώνεται από καμιά σοβαρή ιστορική πηγή. Βέβαια η προσπάθειά του να εξισώνει την δογματικότητα και ακαμψία των θρησκειών με την ζωντάνια και την εξελικτικότητα της έρευνας, των επιστημών και των τεχνών μυρίζει από μακριά σκόπιμο δόλο και υστερόβουλη πανουργία.

Δευτέρα 13 Μαρτίου 2017

κ. ΚΩΣΤΑ ΛΑΜΠΟΥ,Δρ. Σχολής Οικονομικών Επιστημών του Freie Universitaet Berlin,άρθρο:Αταξική Δημοκρατία και Οικουμενικός Ουμανισμός στον 21ο Αιώνα

Αταξική Δημοκρατία
και
Οικουμενικός Ουμανισμός στον 21ο Αιώνα[1]

Γράφει ο Κώστας Λάμπος

«Όπως ακριβώς η αθεΐα, ως το ξεπέρασμα της έννοιας του Θεού, αποτελεί την ανάδειξη του θεωρητικού ουμανισμού, έτσι και η κοινοκτημοσύνη, ως το ξεπέρασμα της ατομικής ιδιοκτησίας, αποτελεί τη δικαίωση της πραγματικής ανθρώπινης ζωής με την έννοια του ‘ανθρώπου που ανήκει στον εαυτό του’, και αναδείχνει τον πρακτικό ουμανισμό. Η αθεΐα είναι ουμανισμός που συνδέεται με τον εαυτό τουμέσω του ξεπεράσματος της θρησκείας και η κοινοκτημοσύνη είναι ουμανισμός που συνδέεται με τον εαυτό του μέσα από το ξεπέρασμα της ατομικής ιδιοκτησίας. Μόνο όταν ξεπεράσουμε αυτή τη διαμεσολάβηση, η οποία είναι, ωστόσο, μια απαραίτητη προϋπόθεση, θα μπορέσει να υπάρξει θετικά και αυθεντικά ως προς τον εαυτό του ο θετικός ουμανισμός»
Karl Marx[2]

Η άμεση δημοκρατία δεν είναι ‘ουτοπία’ και δεν ‘έρχεται από το μέλλον’, τόσο γιατί το μέλλον δεν υπάρχει μέχρι να το δημιουργήσουμε, όσο και γιατί είναι μια πραγματικότητα που έρχεται από το μακρινό παρελθόν και από όλα τα μήκη και πλάτη του πλανήτη. Και δεν έρχεται τυχαία, αλλά από την ανάγκη που γεννάει η κοινωνική ανισότητα και στην πορεία γίνεται αναγκαιότητα και αγώνας της ανθρωπότητας για την κοινωνική ισότητα. Στη μακρόχρονη, αργόσυρτη και βασανιστική διαδρομή της συγκρούεται με την εκάστοτε ανισότητα, αχρηστεύει υπομονετικά, αργά αλλά σταθερά, ιδεολογίες και κραταιές εξουσίες, αλλάζει και δοκιμάζει μορφές, αποκρυσταλλώνει αρχές και αξίες, διαμορφώνει και ολοκληρώνει τα δομικά της στοιχεία, τους υλικούς όρους, τις αναγκαίες και ικανές συνθήκες, δηλαδή τον ‘τόπο’ πάνω στον οποίο σταδιακά αυτοοικοδομείται ως αυτοπραγμάτωση του Ανθρώπου, της ανθρώπινης κοινωνίας και συνολικά της Ανθρωπότητας[3].
Αυτό τo κείμενο αποτελεί απόπειρα χαρτογράφησης των συστατικών-δομικών στοιχείων της άμεσης δημοκρατίας και του θετικού ουμανισμού και με αυτή την έννοια προσπαθεί να μετακινήσει τη συζήτηση, από τις αποσπασματικές προσεγγίσεις και τα ιδεολογικά απολιθώματα του 19ου και 20ου αιώνα, στο πεδίο της κοινωνικής θεωρίας του 21ου αιώνα, με στόχο τη συνειδητοποίηση της πραγματικότητας πως, ο φόβος και η αδράνεια των ‘από κάτω’ αναπαράγει την υποταγή τους στους ‘από πάνω’, ενώ η συνειδητοποίηση της δύναμής τους και η δράση τους καταργεί τις αντιλήψεις και τις δομές ‘πάνω και κάτω’, παράγει την απελευθέρωσή τους με τη μορφή της άμεσης δημοκρατίας και ολοκληρώνεται ως αταξική κοινωνία και με πολλούς καλύτερους κόσμους στα πλαίσια ενός οικουμενικού ουμανιστικού πολιτισμού.


Διαχρονικότητα και οικουμενικότητα της Άμεσης Δημοκρατίας

Παρασκευή 3 Μαρτίου 2017

κ. ΚΩΣΤΑ ΛΑΜΠΟΥ,Δρ. Σχολής Οικονομικών Επιστημών του Freie Universitaet Berlin,άρθρο:"Η ατομική ιδιοκτησία και το πρόβλημα της Δημοκρατίας και της Ειρήνης"

Δρ. Σχολής Οικονομικών Επιστημών του Freie Universitaet Berlin
Η ατομική ιδιοκτησία και το πρόβλημα της Δημοκρατίας και της Ειρήνης
Γράφει ο Κώστας Λάμπος

Τα τύμπανα του πολέμου χτυπούν λυσσασμένα σε Βορά και Νότο, σε Ανατολή και Δύση, τα αχόρταγα κοράκια της καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης κράζουν πάνω από τα κεφάλια μας σε ολόκληρο τον πλανήτη και οι ύαινες του κεφαλαίου κατασπαράζουν χώρες, κοινωνίες και πολιτισμούς για να στήσουν την παγκόσμια φασιστική τάξη πραγμάτων. Κοινοβούλια, κόμματα και κυβερνήσεις, παγκόσμιοι οργανισμοί, Ακαδημίες, ‘αυθεντίες’ ‘πνευματικά’, θρησκευτικά/σκοταδιστικά και εξουσιαστικά ιερατεία χορεύουν υπνοβατώντας στο κροτάλισμα των ‘τριάντα αργυρίων’ για να εμποδίσουν, με το κομματικό/ιδεολογικό τους αφιόνι, με το ψέμα, την παραπλάνηση και τον φόβο, την κοινωνικοπολιτική αφύπνιση των δυνάμεων της Εργασίας, της Επιστήμης και του Πολιτισμού, την μοναδική κοινωνική δύναμη που έχει ζωτικό συμφέρον και μπορεί να εμποδίσει την καταστροφή του πλανήτη και να ακυρώσει την καπιταλιστική βαρβαρότητα.
Για να συμβεί αυτή η μεταστροφή απαιτείται η απελευθέρωσή μας από τους σκοταδιστικούς μύθους ότι τάχα η μιζέρια μας είναι ‘θέλημα θεού’ και από τις κομματικές ιδεολογίες ότι η εκάστοτε αντιπολίτευση θα διαχειριστεί εντιμότερα από την εκάστοτε κυβέρνηση τον καπιταλισμό με αποτέλεσμα τα πράγματα να πάνε από το κακό στο χειρότερο για εμάς και πάντα προς το καλύτερο για το κεφάλαιο. Απαιτείται, λοιπόν, μια διαφορετική προσέγγιση των πραγμάτων μέσα από μια συγκεκριμένη ανάλυση της συγκεκριμένης πραγματικότητας που αποκαλύπτει ότι η πηγή όλων των δεινών μας, από την ανεργία, την απαξίωση της Εργασίας, τον ευνουχισμό της Επιστήμης, τον στραγγαλισμό του Πολιτισμού, την καταστροφή του περιβάλλοντος, την πείνα μέχρι τον απάνθρωπο και καταστροφικό πόλεμο, είναι η οικονομική και κοινωνική ανισότητα, η οποία δεν έχει να κάνει με την φυσική, πνευματική και συναισθηματική διαφορετικότητα των ανθρώπων αλλά με την θεσμική διαφοροποίηση της σχέσης των ανθρώπων με τα μέσα παραγωγής, με την ατομική ιδιοκτησία.
Η ατομική ιδιοκτησία και ιδιαίτερα η ατομική ιδιοκτησία πάνω στα μέσα παραγωγής καθορίζει και τον τρόπο κατανομής του παραγόμενου πλούτου μεταξύ των ανθρώπων, των κοινωνικών τάξεων, των περιφερειών και των εθνών με αποτέλεσμα να υπάρχουν λίγοι πλούσιοι και πολλοί φτωχοί, λίγες, ελάχιστες περιοχές και χώρες πλούσιες και πολλές φτωχές. Κι αυτό γιατί η ατομική ιδιοκτησία και κύρια η ατομική ιδιοκτησία πάνω στα μέσα παραγωγής, που αποτελεί και τη μήτρα του καπιταλισμού, πυροδοτεί έναν ανειρήνευτο ανταγωνισμό μεταξύ των ιδιοκτησιών με σκοπό η μια να κατασπαράξει την άλλη πράγμα που οδηγεί σε οικονομικές, κοινωνικές, περιφερειακές και εθνικές ανισότητες.

Πέμπτη 9 Φεβρουαρίου 2017

κ. ΚΩΣΤΑ ΛΑΜΠΟΥ,Δρ. Σχολής Οικονομικών Επιστημών του Freie Universitaet Berlin,άρθρο..



Trumpισμός.  Η  μεγάλη ευκαιρία  για την ανεξαρτησία της Ευρώπης
Γράφει ο Κώστας Λάμπος
«Το αμερικανικό όνειρο είναι σε μεγάλο βαθμό παγιδευμένο στο ένστικτο του θανάτου. […] Αναλωνόμαστε στην προστασία των ιδιοτελών συμφερόντων και έχουμε δημιουργήσει την πιο ισχυρή στρατιωτική μηχανή σε όλη την ιστορία για να πάρουμε αυτό που θέλουμε και πιστεύουμε ότι μας αξίζει. Θεωρούμε τους εαυτούς μας περιούσιο λαό και άρα προικισμένο με το δικαίωμα να νέμεται μεγαλύτερο μερίδιο από τα δώρα της Γης. Δυστυχώς, το ίδιον συμφέρον μας μεταμορφώνεται σταδιακά σε καθαρό εγωισμό. Έχουμε γίνει πολιτισμός του θανάτου»
Rifkin Jeremy[1]
Η ισορροπία δυνάμεων που προέκυψε από την ήττα το ναζισμού στον 2ο παγκόσμιο ιμπεριαλιστικό πόλεμο έδωσε την ευκαιρία στις Ενωμένες Πολιτείες της Αμερικής (ΕΠΑ) να βγουν από το καβούκι τους, να επεκταθούν οικονομικά και στρατιωτικά σε ολόκληρο τον πλανήτη και να καταστούν ηγέτιδα δύναμη της λεγόμενης Δύσης, πράγμα που τους επέτρεψε να σχεδιάσουν και να προωθήσουν την παγκόσμια ηγεμονία τους. Η ίδια ισορροπία δυνάμεων διάσπασε την Γερμανία και κατά κάποιον τρόπο ολόκληρη την Ευρώπη στα τέσσερα, στην Ανατολική υπό τον έλεγχο της Σοβιετικής Ένωσης και στη Δυτική υπό τον έλεγχο των ΕΠΑ, της Γαλλίας και της Αγγλίας, καθιστώντας την ανίκανη να ακολουθήσει μια αδέσμευτη πορεία βασισμένη πάνω στις δικές της ιστορικές, αγωνιστικές και ανθρωπιστικές πολιτισμικές παραδόσεις[2]. Η ‘αμερικανική βοήθεια’ προς τις αποδεκατισμένες και ερειπωμένες χώρες της Ευρώπης  έστρωσε τον δρόμο της πολύπλευρης εξάρτησης της Ευρώπης από τις ΕΠΑ και λειτούργησε ως διεκπεραιωτής του ‘αμερικανικού ονείρου’ για την παγκόσμια αμερικανοκρατία. Στην πορεία αυτό το όνειρο εξελίχθηκε στην στρατηγική της νεοφιλελεύθερης καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης με σκοπό την ενιαιοποίηση του καπιταλισμού υπό την ηγεσία του σκληρού πυρήνα του με τη μορφή του αμερικανισμού[3]και στόχο να υποτάξει με κάθε τρόπο τις χώρες που αρνούνται ή/και στέκονται εμπόδιο στην παγκόσμια ηγεμονία των ΕΠΑ, όπως λ. χ. η νεοκαπιταλιστική Ρωσία και η κρατικοκαπιταλιστική Κίνα καθώς και οι άλλες χώρες που εκφράζονται από το ‘Σύμφωνο της Σαγκάης’ και επιδιώκουν να κρατήσουν μακριά τις ΕΠΑ γιατί ‘η Ασία ανήκει στους Ασιάτες’.

Tι είναι η ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ «ΠΟΛΙΤΙΚΗ»..για όσους δεν γνωρίζουν.

Η «ΠΟΛΙΤΙΚΗ» γεννήθηκε το 2000,ως συνέχεια του Περιοδικού «ΑΧΑΡΝΕΩΝ Έργα». Δημιουργήθηκε από Επαγγελματίες Εκδότες με δεκαετίες στον τομέα της Διαφήμισης, των Εκδόσεων και των Δημοσίων Σχέσεων και αρχικά ήταν μια Υπερτοπική Εφημερίδα με κύριο αντικείμενο το Αυτοδιοικητικό Ρεπορτάζ.

Επί χρόνια, κυκλοφορούσε την έντυπη έκδοσή της σε ένα ικανότατο τιράζ (5000 καλαίσθητων φύλλων εβδομαδιαίως) και εντυπωσίαζε με την ποιότητα της εμφάνισης και το ουσιώδες, μαχητικό και έντιμο περιεχόμενο της. Η δύναμη της Πένας της Εφημερίδας, η Ειλικρίνεια, οι Ερευνές της που έφερναν πάντα ουσιαστικό αποτέλεσμα ενημέρωσης, την έφεραν πολύ γρήγορα πρώτη στην προτίμηση των αναγνωστών και γρήγορα εξελίχθηκε σε Εφημερίδα Γνώμης και όχι μόνον για την Περιφέρεια στην οποία κυκλοφορούσε.

=Επι είκοσι δύο (22) χρόνια, στήριζε και στηρίζει τον Απόδημο Ελληνισμό, χωρίς καμία-ούτε την παραμικρή- διακοπή

. =Επί είκοσι δυο ολόκληρα χρόνια, προέβαλε με αίσθηση καθήκοντος κάθε ξεχωριστό, έντιμο και υπεύθυνο Πολιτικό τόσο της Τοπικής όσο και της Κεντρικής Πολιτικής Σκηνής. Στις σελίδες της, θα βρείτε ακόμα και σήμερα μόνο άξιες και χρήσιμες Πολιτικές Προσωπικότητες αλλά και ενημέρωση από κάθε Κόμμα της Ελληνικής Βουλής. Η «ΠΟΛΙΤΙΚΗ» ουδέποτε διαχώρησε τους αναγνώστες της ανάλογα με τα πολιτικά τους πιστεύω. Επραττε και πράττει το καθήκον της, ενημερώνοντας όλους τους Ελληνες, ως όφειλε και οφείλει.

=Επί είκοσι δυο ολόκληρα χρόνια, δίνει βήμα στους αδέσμευτους, τους επιτυχημένους, τους γνώστες και θιασώτες της Αλήθειας. Στηρίζει τον Θεσμό της Ελληνικής Οικογένειας, την Παιδεία, την Ελληνική Ιστορία, προβάλλει με όλες της τις δυνάμεις τους Αδελφούς μας απανταχού της Γης, ενημερώνει για τα επιτεύγματα της Επιστήμης, της Επιχειρηματικότητας και πολλά άλλα που πολύ καλά γνωρίζουν οι Αναγνώστες της.

=Επί είκοσι δύο ολόκληρα χρόνια, ο απλός δημότης –πολίτης, φιλοξενήθηκε στις σελίδες της με μόνη προϋπόθεση την ειλικρινή και αντικειμενική γραφή και την ελεύθερη Γνώμη, η οποία ΟΥΔΕΠΟΤΕ λογοκρίθηκε.

Η ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ «ΠΟΛΙΤΙΚΗ», στην σημερινή ηλεκτρονική έκδοσή της, είναι ένα βήμα Ισονομίας και Ισοπολιτείας, έννοιες απόλυτα επιθυμητές, ιδιαιτέρως στις ημέρες μας. Είναι ο δικτυακός τόπος της έκφρασης του πολίτη και της εποικοδομητικής κριτικής, μακριά από κάθε στήριξη αφού δεν τυγχάνει οικονομικής υποστήριξης από Δήμους, Κυβερνήσεις ή όποιους άλλους Δημόσιους ή Ιδιωτικούς Φορείς, δεν έχει χορηγούς, ή οποιασδήποτε μορφής υποστηρικτές. Τυγχάνει όμως του Διεθνούς σεβασμού αφού φιλοξενεί ενημέρωση από αρκετά ξένα Κράτη, πράγμα που της περιποιεί βεβαίως, μέγιστη τιμή.

Η ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ «ΠΟΛΙΤΙΚΗ» διέγραψε μια αξιοζήλευτη πορεία και προχώρησε με μοναδική επιτυχία στην ηλεκτρονική παρουσία -με παγκόσμια εμβέλεια- της έκδοσης «ΑΘΥΒΟΛΕΣ 2003-2022», μια φιλόδοξη ΚΡΗΤΙΚΗ Πολιτιστική Παρουσία όχι μόνο για την Κρήτη, όχι μόνο για την Χώρα μας, αλλά όλη την Γη, όπου ζουν και αναπνέουν μοναδικά παιδιά της, οι Κρήτες και οι Κρήσσες της και ανθίζουν σαν λουλούδια τα Ήθη και τα Έθιμά της.

Η Εφημερίδα «ΠΟΛΙΤΙΚΗ» διεκδίκησε και κέρδισε την αποδοχή και τον σεβασμό που της ανήκει, με «εξετάσεις» εικοσιδύο ολόκληρων ετών, με συνεχείς αιματηρούς αγώνες κατά της τοπικής διαπλοκής, με αγώνα επιβίωσης σε πολύ δύσκολους καιρούς, με Εντιμότητα, αίσθηση Καθήκοντος και Ευθύνης.

Acharnon Gordium Bond

Acharnon Gordium Bond
Toπικό Μέσο Μαζικής ενημέρωσης ("θυγατρικό" της "ΠΟΛΙΤΙΚΗ"),ΜΙΑ ΚΡΑΥΓΗ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ 170.000 Ελλήνων Πολιτών. Είκοσι ολόκληρα χρόνια ζωής (2000-2021) και αγώνων στην καταγραφή και υπεράσπιση της Αλήθειας για τον πολύπαθο τόπο των Αχαρνών.

Η "ΑΚΤΙΝΟΓΡΑΦΙΑ" ΤΗΣ ΔΙΑΦΘΟΡΑΣ ΣΤΟΝ ΔΗΜΟ ΑΧΑΡΝΩΝ

AΡΘΡΑ «Αcharneon Gordium Bond» blog ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΙΑΦΘΟΡΑ στον ΔήμοΑχαρνών

1)ΣΩΜΑ ΕΠΙΘΕΩΡΗΤΩΝ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ: «..ως προς τη λειτουργία του νέου Κοιμητηρίου Δήμου Αχαρνών»

https://politikinews.blogspot.gr/2018/02/blog-post_99.html

2)ΔΗΜΟΣ ΑΧΑΡΝΩΝ: "ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΜΕΤΑΦΕΡΕΤΑΙ ΤΟ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟ ΤΜΗΜΑ ΣΤΟ ΛΕΗΛΑΤΗΜΕΝΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΤΗΣ ΑΥΛΙΖΑΣ"; ρωτούν ξανά και ξανά οι δημότες Αχαρνών!ΓΙΑΤΙ ΑΡΑΓΕ;;;

https://politikinews.blogspot.gr/2018/03/blog-post.html

3)ΑΧΑΡΝΕΣ: ΑΙΤΙΟΛΟΓΙΑ ΑΚΥΡΩΣΗΣ ΕΝΤΑΛΜΑΤΟΣ2007 ΓΙΑ ΤΟΝ ΣΩΤΗΡΗ ΝΤΟΥΡΟ

https://politikinews.blogspot.gr/2018/03/2007.html

π.Δημάρχου κ. ΣΩΤΗΡΗ ΝΤΟΥΡΟΥ, προφίλ:

https://politikinews.blogspot.gr/2018/03/blog-post_27.html

ΔΗΜΟΣ ΑΧΑΡΝΩΝ Αcharnes Gordium Bond:απάντηση σε αναγνώστη: -«Γιατί δεν υπάρχουν Εφημερίδες σε μια τόσο μεγάλη πόλη;»

https://politikinews.blogspot.gr/2018/03/charnes-gordium-bond.html

Πως κατασκευάζονται "ένοχοι" ..σενάρια απίστευτα..

https://politikinews.blogspot.gr/2018/03/charnes-gordium-bond-1.html


Άγνωστη έως σήμερα η μοίρα των ΚΟΙΝΣΕΠ που ιδρύθηκαν απο το δίδυμο "ΝΤΟΥΡΟΣ ΚΡΗΜΝΙΑΝΙΩΤΗΣ"

https://politikinews.blogspot.gr/2018/03/acharnon-gordium-bond_84.html

"Acharnes Gordium Bond": απαντήσεις σε αναγνώστες

https://politikinews.blogspot.gr/2018/03/blog-post_49.html

"Acharnon Gordium Bond":επερχόμενο άρθρο με τίτλο "ΔΗΜΟΤΙΚΟΙ ΥΠΑΛΛΗΛΟΙ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ ΑΧΑΡΝΩΝ"

https://politikinews.blogspot.gr/2018/03/acharnon-gordium-bond_14.html

ΑΧΑΡΝΕΣ-Acharnes Gordium Bond:"Ο ΕΠΙΤΡΟΠΟΣ ΕΛΕΓΚΤΙΚΟΥ ΣΥΝΕΔΡΙΟΥ, ΕΙΝΑΙ ΑΤΕΓΚΤΟΣ.." γράφει η ΜΑΡΙΑ ΧΑΤΖΗΔΑΚΗ ΒΑΒΟΥΡΑΝAΚΗ σε ταλαίπωρο αναγνώστη

https://politikinews.blogspot.gr/2018/03/acharne-gordium-bond.html

ΑΧΑΡΝΕΣ-Acharneon Gordium Bond: απάντηση σε αναγνώστη για τον ΚΩΔΙΚΑ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ-ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΩΝ ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ και υπαλλήλων Ν.Π.Δ.Δ.

https://politikinews.blogspot.gr/2018/03/acharneon-gordium-bondq.html

ΑΧΑΡΝΕΣ-Acharnon Gordium Bond:Άγνωστη έως σήμερα η μοίρα των ΚΟΙΝΣΕΠ που ιδρύθηκαν απο το δίδυμο "ΝΤΟΥΡΟΣ ΚΡΗΜΝΙΑΝΙΩΤΗΣ"

https://politikinews.blogspot.gr/2018/03/acharnon-gordium-bond_84.html

ΜΑΡΙΑΣ ΧΑΤΖΗΔΑΚΗ ΒΑΒΟΥΡΑΝΑΚΗ Ανοιχτή Επιστολή προς τα μέλη του ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ-Διοικητικού Συμβουλίου Αχαρνών με θέμα:"...ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΔΙΟΙΚΗΣΗ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ ΑΧΑΡΝΩΝ από τον τ. Δήμαρχο κ. ΣΩΤΗΡΗ ΝΤΟΥΡΟ"

https://politikinews.blogspot.gr/2018/03/blog-post_80.html

Αcharnes Gordium Bond-Για την ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ και την ΤΙΜΩΡΙΑ ΤΗΣ ΔΙΑΦΘΟΡΑΣ ΣΤΟΝ ΔΗΜΟ ΑΧΑΡΝΩΝ "Σενάριο 1ο: Γράφει η σεναριογράφος Μ.Χ.Β"

https://politikinews.blogspot.gr/2018/03/charnes-gordium-bond-1.html

ΜΑΡΙΑΣ ΧΑΤΖΗΔΑΚΗ ΒΑΒΟΥΡΑΝΑΚΗ ΑΡΘΡΟ ΣΤΟ BLOG THΣ:Η ΦΙΜΩΣΗ ΤΟΥ ΤΟΠΙΚΟΥ ΤΥΠΟΥ ΜΕΓΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ ΤΟΥ «ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ» ΤΩΝ ΑΧΑΡΝΩΝ

https://politikinews.blogspot.gr/2018/03/acharneon-gordium-bond-blog.html

ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΟ ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΟ ΣΧΕΔΙΟ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗΣ ΤΟΥ ΠΡΑΣΙΝΟΥ ΒΑΡΥΜΠΟΜΠΗΣ-ΠΑΡΝΗΘΑΣ ΑΠΟ ΠΑΣΙΓΝΩΣΤΟΥΣ ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΕΣ ΓΗΣ

Το έχω γράψει πολλές φορές και θα το γράψω και τώρα που καίγεται η Βαρυμπόμπη. Το ήξερα, το περίμενα. Οι καταπατητές της περιοχής που δρούν εδώ και δεκάδες χρόνια ανενόχλητοι στην περιοχή της Βαρυμπόμπης δεν έχουν σταματημό, ΑΦΟΥ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΚΑΝΕΝΑ ΕΛΕΓΧΟ.

Θέλοντας να πουλήσουν ό,τι ακόμα προλάβουν και ιδιαίτερα «ΔΙΑ ΛΟΓΟΥ» χωρίς συμβόλαια και νόμιμες διαδικασίες, δεν θα αφήσουν ούτε ένα χλωρό φύλλο ούτε στην Βαρυμπόμπη ούτε στην Πάρνηθα. Αυτό που τους εμποδίζει είναι ο χαρακτηρισμός «δασικά» των εκτάσεων και αυτόν θα πολεμήσουν με τον δικό τους «μοναδικό» τρόπο. Οι «κωφοί» του τόπου, τα πουλημένα τομάρια που συναινούν δια της σιωπής τους, ή «μυξοκλαίνε» για τα καμένα δάση έχουν τεράστια ευθύνη. Κανείς δεν τους πιστεύει πια και η Πάρνηθα είναι ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΜΕΝΗ αν δεν γίνει κάτι. Από ποιους; Μόνο στον Δένδια έχω αυτή την στιγμή εμπιστοσύνη, σε κανέναν άλλον. Όλα στον τόπο μου ΕΧΟΥΝ ΞΕΠΟΥΛΗΘΕΙ εδώ και 30 χρόνια. Αποχαιρετήστε για πάντα την Πάρνηθα ΑΝ Ο ΝΟΜΟΣ ΔΕΝ ΞΕΚΙΝΗΣΕΙ ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΕΛΕΓΧΟ ΣΤΙΣ ΠΩΛΗΣΕΙΣ ΤΗΣ ΒΑΡΥΜΠΟΜΠΗΣ, ποιοι τις κάνουν, με ποιο τρόπο, ποιοι ενέχονται, τι περιουσίες έχουν αποκτήσει, πως πουλάνε, τι έχει απομείνει για να πωληθεί.

Και μόνο αν η ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ κινηθεί ΑΜΕΣΩΣ. Αλλιώς, η Πάρνηθα είναι ήδη ΧΘΕΣ. Όπως και η Βαρυμπόμπη.

ΜΑΡΙΑ ΧΑΤΖΗΔΑΚΗ ΒΑΒΟΥΡΑΝΑΚΗ